Tweede tussentijdse evaluatie met speciale aandacht voor wijn

Het is een luie zondag ochtend en Martien en de kinderen liggen nog in bed. Een dagje lekker niksen. Misschien gek als je op reis bent maar voor iedereen wel gekomen.

De laatste maand is voorbij gevlogen en de landen precies ook. Een race door Polen en vervolgens een week samen met mijn ouders. 30 spannende minuten door Slovakije en dan een verrassend mooi Tsjechië. Herinneringen aan een skivakantie in Oostenrijk in een tijd dat virussen alleen lastig waren op je computer. En nu wakker worden in het Noorden van Italië.

Waar je ook komt in Europa, we leven op een prachtig continent. En Schengen (klinkt Chinees) is een godsgeschenk.

Onze kinderen doen het fantastisch goed en leren ongelooflijk veel bij. En zelfs na kilometers stappen door steden als Bremen, Lubeck, Rostock, Malmö, Göteborg, Stockholm, Uppsala, Gdansk, Lodz, Krakau, Brno, Salzburg, Venetië en Verona heb ik respect voor hun enthousiasme en leergierigheid. Een ijsje, wafel of een zak snoep horen er wel bij. Vervolgens terug naar een willekeurige vorm van behuizing om dan toch nog een lesje er in te duwen.

Ook de papa en mama hebben de laatste maand veel bijgeleerd van elkaar en het werk aan onze 20 jarige relatie zet zich met enthousiasme verder. 

Na tweede maanden reizen hebben we zekerheid dat we negatief zijn. Italië vraagt immers een test als je uit rode landen komt. Dus een positief resultaat waarmee we met een positieve geest verder kunnen. 

Ik heb ontdekt dat mijn jongste zoon een enorme babbelaar is. Misschien erg om pas na zoveel jaar vast te stellen dat zijn kwebbel bijna nooit stilstaat maar nog erger om vast te stellen dat ik er zo weinig naar geluisterd heb. Onze strijd tegen het ‘boze mannetje’ dat tijdens het schoolwerk nog wel eens komt dag zeggen gaat wel verder. Work in progress.

In Venetië zaten we in een leuk restaurant met de naam Ae Scondi (verstoppertje).  Met hun drieën de smalle straatjes rond het pleintje ontdekken. Spannend voor hen en ook een beetje voor ons hoewel hun oriëntatievermogen best wel goed is.

Een hoofdstukje wijn als geheugensteun voor later en voor de geïnteresseerden:

Polen:  Heeft geen accijnzen dus de alcohol is spotgoedkoop. Goede wijnen uit Moldavië, Georgië, Slovakije, Hongarije voor 20 to 30 Zloty (5 tot 7 Euro). Een fles Tallisker Whisky voor 25 Euro. Laat een plaatsje in de koffer als je ooit op vakantie gaat en zoek een goede wijnhandel in Gdansk voor de aanvulling van je wijnkelder.

Tsjechië: De streek Moravië kan je het best vergelijken met de Elzas maar dan 20 jaar terug. Prachtige witte wijnen met nieuwe druivensoorten zoals Palava (kruising Gewurztraminer met Muller Thurgau) en Johanniter (kruising met Riesling die wat meer schimmel bestendig is).  Soba wijngaard met de perfecte ligging in de bocht van een rivier op een zuidelijke helling met een kalksteenhoudende ondergrond.

Het is spijtig dat we niet in Slovakije zijn geraakt aangezien hier ook veel potentieel is.

Oostenrijk: De streek van Niederosterreich grenst aan Moravië en is identiek hoewel wat duurder. Verder kennis gemaakt met de Zweigelt druif (weer een goede kruising). Beste wijn vind je onder Wenen dus een trip naar Wenen met een bezoek aan Znojmo  Tsjechië (1.5 uur), Bratislava Slovakije (1 uur) geeft je een culinair en cultureel triootje om U tegen te zeggen. Houd echter de kerk in het midden en drink met maten. ;-)

Italië (deel 1 van 20): Steek je de grens over van Villach naar Udineze kom je in Tarvisio aan het drielandenpunt Italië, Oostenrijk en Slovenië. Er is een golfterrein, skipistes en het eerste contact met de wijnen van Friuli Veneto. Helaas te weinig tijd gehad om mij hierin te verdiepen.

Prosecco:  Goedkope Italiaanse bruiswijn?  Kijk je naar de locaties van de wijngaarden Asolo, Valdobbiadene dan zit er misschien wat meer achter. Het is er alleszins prachtig. Aangezien Italië tegen Europa is gebotst en niet omgekeerd reizen de Alpen bijna direct vanuit de Venetiaanse vlakte omhoog en zie je vanuit de warme Italiaanse vlakte de besneeuwde bergtoppen boven de wijngaarden uitsteken.

We bezoeken Bele Casel (vignaioli  Indipendenti Nell’Asolo DOCG). Aangezien het regent zien we niks van de bergen maar het enthousiasme van Paola die ons door het productieproces loodst is aanstekelijk. De productie is volledig biologisch en de fermentatie gebeurt in inox vaten op een temperatuur van 3 à 4 graden gedurende 2 tot 6 maanden. Belangrijkste druif: Glera.  

Prosecco is geen champagne. Het is fris, fruitig en de nasmaak is heel licht mineraal. Niet bewaren maar drinken. We hebben ook wat prosecco van de oude wijnstokken gekocht aangezien ik ook graag wat meer body in mijn drankje heb. Misschien zijn wij Belgen wat verwend met de Champagne streek in onze achtertuin.

We krijgen van Paola enkel adresjes voor Bardolino en Valpolicella. Ik heb Martien al uitgelegd wat Amarone is en hoe Ripasso gemaakt wordt van de restjes van de gedroogde druiven voor de Amarone.

In Verona drinkt iedereen Valpolicella of Bardolino. Ik koop wat wijn in de supermarkt als voorstudie. Ik koop de duurste aangezien 6.5 Euro voor een Bardolino Superiore nog te weinig is. Welkom in het beloofde land...

Ik kijk alvast uit naar de volgende maand en hoop dat iedereen in ons thuisland het goed stelt en het goed blijft stellen. Jullie reacties doen ons veel plezier en ik ben er zeker van dat Martien nog vele leuke reisverhalen kan schrijven.

Veel groeten en knuffels

Bert