We moeten TESTENTESTENTESTEN

VENETIË, een hoogtepunt tijdens onze reis! Ik had hier op voorhand heel erg naar uitgekeken en het is ook helemaal hoe het moet zijn. Het is niet zo dat er geen andere toeristen zijn. Voor wie nooit eerder in Venetië was, lijkt het soms zelfs behoorlijk druk. Bert en ik waren hier echter enkele jaren geleden en vergeleken met ‘normale’ tijden is het er nu heel rustig. 

Ik kom nog even terug op de eerder aangehaalde ‘hordes’ om Italië binnen te komen. Op weg van Oostenrijk naar Italië zijn er opnieuw geen grenscontroles. Italië vraagt echter wel enkele zaken aan bezoekers uit het buitenland. Je wordt verondersteld een document in te vullen waarin je aangeeft waar je de voorbije 14 dagen geweest bent. Op het moment dat wij dit document invullen zijn er vier gebieden die als hoog risico worden bestempeld waaronder België en Tsjechië. Deze personen moeten een negatieve COVID-19 test kunnen voorleggen of kort na aankomst een test ondergaan. We bellen naar het telefoonnummer dat we online vinden maar dit blijkt niet meer in gebruik. We sturen een email met de gedachte: dan hebben we toch al ons best gedaan. Binnen de vijf minuten komt er een automatisch antwoord in het Italiaans met dezelfde info als op de website. We besluiten in het centrum van Venetië het gezondheidscentrum binnen te gaan. We worden vriendelijk geholpen en ja, binnen het kwartier hebben we allemaal een wattenstaafje in onze keel en in beide neusgaten gekregen. Bert gaat strategisch als eerste en houdt zich stoer. Daarna de drie kinderen op volgorde van leeftijd om te eindigen met mezelf. Mond open en aaaah zeggen: “aaah AARG GEUGH EIK”. Hetzelfde wattenstaafje in het ene neusgat: “ihhIIH”, andere neusgat: “EIHH”. De vier anderen liggen in een deuk. Ik had zelf niet verwacht dat ik zo gevoelig zou zijn, Bert duidelijk wel. Met tranende ogen staan we even later terug op straat. We hebben niets moeten betalen en krijgen de resultaten na twee dagen via mail toegestuurd. Intussen is er ook een persoonlijk antwoord in perfect Engels gekomen op onze eerdere mail waarin uitgelegd staat wat we moeten doen. Twee dagen later krijgen we effectief het verlossende bericht dat we allevijf negatief zijn. Oefje...

Sinds afgelopen maandag is het in heel Italië terug overal verplicht om een mondmasker te dragen in het openbaar. Enkel wanneer er echt niemand in de buurt is mag het af. Dat belemmert ons eigenlijk niet in onze bewegingen. De meesten dragen het ook heel consequent en correct. 

Ons appartementje is gelegen in een rustige straat in Mestre. Om in Venetië te geraken moeten we een kwartiertje op de bus zitten. Tijdens onze eerste avond in Mestre is Bert nog altijd jarig. We gaan naar de beste pizzeria aangeraden door onze gastvrouw. Er gaat vanalles  fout (onze ober doet alsof hij Engels verstaat maar begrijpt er duidelijk geen hol van) maar de pizza van Bert komt als eerste en die smaakt overheerlijk. 

In Venetië dwalen we door de straten. We bezoeken het glasblazerseiland Murano en kopen enkele beeldjes (alles aan halve prijs, geen goed teken voor de lokale economie...). We gebruiken de Vaporetto (boot als openbaar vervoer). We gaan twee keer eten in hetzelfde restaurant op uitdrukkelijke vraag van de kinderen. De tweede keer krijgen we meteen een glas Prosecco aangeboden. 

De kathedraal van San Marco is gesloten voor bezoek maar het museum is wel open. We bewonderen de gouden mozaïeken en de bronzen paarden. Doordat de kathedraal helemaal leeg en stil is, heeft dit een extra dimensie. We bezoeken het paleis van de Doge, lopen door de ‘brug der zuchten’ en krijgen een stijve nek van naar de weelderige plafonds te kijken. Ik krijg daarnaast niet genoeg van het zicht op het Canal  Grande. 

Op een zeer regenachtige dag wagen we ons in de loop van de namiddag toch naar buiten en rijden we naar het stadje Citadella. Deze stad heeft een nog vrijwel volledig intacte middeleeuwse muur. Wanneer we kaartjes kopen om op de muren te mogen wandelen vraagt de mevrouw of we ons ervan bewust zijn dat de wandeling buiten is. Gekke Belgen...

We gaan op goed geluk Prosecco proeven bij Bele Casel. De vriendelijke Paola geeft ons een privé-rondleiding en is erg gecharmeerd door de interesse van de kinderen. We mogen ook enkele glazen proeven en wanneer we naar huis keren is het donker en zijn we zes flessen rijker. Paola geeft ons bovendien enkele adresjes voor bij onze volgende halte. 

We blijven nu standaard vier nachten op één plek en rijden vervolgens gemiddeld 4u verder. Onze overnachtingen boeken we via Airbnb en we kijken ongeveer 10 dagen vooruit. 

Van Venetië rijden we via Verona naar Cavaion Veronese, op enkele kilometers van het Gardameer. In Verona bewonderen we het amfitheater en eten we een hapje op een zeer druk plein. De rij om het balkon van Romeo en Juliet te bewonderen is te lang. Het blijkt trouwens toch maar een bijgebouwde sarcofaag te zijn. Heel vreemde gedachte dat al die koppeltjes staan te poseren in een doodskist...

Na die intense stadsdagen maken de kinderen ons duidelijk dat ze gewoon willen spelen en dat ze een hele dag ‘thuis’ willen blijven. Aan het Gardameer vinden we een rustig bankje. Hoe kon ik nu zo dom zijn om geen zwemgerief of handdoek mee te nemen? Het is toch minstens 17 graden? De kinderen amuseren zich in het water en wij lezen een boekje. Op aanraden van Paola van Bele Casel trekken we naar Le Fraghe in de wijnstreek van de Bardolino. De kinderen mogen vrij rondlopen in de wijnvelden en ze mogen zoveel druiven eten als ze willen. Intussen proeven wij enkele wijntjes terwijl we uitleg krijgen van Matilde Poggi die president is van de unie van zelfstandige wijnmakers (vignaioli indipendenti) die ongeveer 1300 wijnmakers verenigt. Straffe madam... Ook hier kopen we zes flessen waardoor we intussen in totaal 18 flessen hebben. Probleem: Dit gaat echt niet in de auto in combinatie met al onze bagage. Bert is al een tijdje bezig met het zoeken van een goede manier om de flessen naar huis te verzenden. Het leidt tot veel gemail en getelefoneer en zelfs tot een slapeloze nacht maar het lijkt te gaan lukken! Ons eerste pakketje is afgeleverd en is onderweg naar Diepenbeek. Net op tijd want morgen rijden we verder naar het Zuiden met heel ons hebben en houden. 

Volgende zaken verdienen ook een korte vermelding:

-Op het San Marcoplein heeft een brutale meeuw een koekje uit de hand van Thomas gegritst waarbij hij met zijn vleugel tegen zijn hoofd is gevlogen. 

-Een hond heeft de stok van Thomas die al enkele weken meeging helemaal kapot gebeten. Thomas was eventjes ontroostbaar.

-Bert heeft voor mij pantoffels gekocht zodat ik binnenshuis geen koude voeten meer heb.

-Bert en Johanna hebben vandaag echt gezwommen (volledig kopje onder) in het Gardameer. Het duurde maximaal één minuut. 

-De komende twee weken ga ik samen met de meisjes koken onder deskundige begeleiding van Bert.

-Ik heb de sleutelhanger/lampje/pen/zakmesje van Thomas (souvenir uit Zweden) per ongeluk mee gewassen en het lampje werkte na twee dagen terug. 

-Johanna heeft een hagedis gevangen. 

-We hebben een bidsprinkhaan gezien die aan Kungfu deed.

-Op speciale aanvraag van Bert hebben we samen naar ‘GrownUps’ gekeken. 

-We hebben geprobeerd om visjes te vangen met een plastieken zak met gaatjes in. Het is niet gelukt. 

Tips voor series op Netflix zijn heel welkom. We hebben erg genoten van ‘Sex education’ en ‘Coisas mais linda’. Liefst niet te eng of te ernstig...

Vandaag ook: GELUKKIGE VERJAARDAG JAN!!!