Epiloog

Bert:

Op de vooravond van de Amerikaanse verkiezingen zitten we gezellig met de kinderen en opa in Diepenbeek. We zijn niet thuis maar voelen ons thuis in de Houbrichtsstraat. Het voelt vreemd om hier te zijn maar na de onrust van dreigende lockdown in Italië van de laatste twee weken is er kalmte. Onze wijn van de bezoeken in Cortona, Lazio, Napels en een goede aanbieding langs de snelweg liggen veilig opgeborgen in de kelder. Net zoals wij wacht de wijn op een verbetering van de pandemie en familie en vrienden om ons te helpen samen van het leven te genieten.

Na een zonnige rijdag door niet minder dan vier landen was onze aankomst in België dreigend. De wind waaide hard tegen onze dakkoffer. De weg was glad van de regen en de passage door de tunnels van Luik zonder andere auto’s gaf ons een beklijvend gevoel. Uiteindelijk hebben we Napels-Modena-Diepenbeek afgelegd in twee reisdagen in plaats van drie aangezien zowel Frankrijk als Duitsland geen toeristen ontvangen.

Wie verlaat zijn wereld van reizen, ontdekken en genieten van het leven om aan te komen in het epicentrum van Corona in Europa?

Toch zijn we blij en dankbaar voor de fantastische tijd die we gehad hebben en zal niemand ons deze kostbare herinnering afnemen.

Onze kinderen zijn zoals altijd direct gewoon aan de nieuwe omgeving en genieten met volle teugen van de reünie met al hun knuffels. Dankzij de laatste maatregelen van onze regering hebben ze nu twee weken verlof.

Papa en mama gaan nu rustig nadenken over het vervolg van hun loopbaan, alle praktische afspraken om het gezin en de hobbies te regelen, de eeuwige zoektocht naar een gezonde work-life balance en het doet niemand kwaad om aan een volgend avontuur te denken binnen een gezonde tijdspanne.

Voor de wijnliefhebbers toch nog wat uitleg over wijnen in Lazio en Napels:

Lazio: Vlakbij Aprilia ten Zuiden van Rome bezochten we wijnhuis Giangirolami. Een familiebedrijf dat alles biologisch doet en wat vooral opvalt is de tijd en zorg die besteed wordt aan de wijnen. Druivensoorten zijn lokaal en onbekend: Malvasia puntinata, Nero bueno maar ook de Franse klassiekers als Cabernet Sauvignon, Merlot, Shiraz, Petit Verdot voor rood en Chardonnay, Viognier, Sauvignon Blanc voor wit zijn aanwezig.

De proeverij was kort en het was de ochtend voor ons vertrek naar Napels maar de Regius was heerlijk en de Lepino  met 12 maanden vat doet mij dromen van de Peschio Trentasei die 36 maand op vat heeft gelegen.

Napels: Nadat we eenzaam en alleen hadden rondgedwaald in Pompeï, was er nog even tijd om te stoppen bij wijnmakerij Fuoco Muorto. Afslag Ercolano Sud en vervolgens langs een eng smal straatje (natuurlijk met tweerichtingsverkeer) de Vesuvius omhoog om uit te komen op de B&B boerderij waar al sinds 1780 en zes generaties wijn wordt gemaakt. De druiven en kelder staan op en in een lavastroom van de uitbarsting van 1037. We worden ontvangen door vader en zoon en krijgen de Lacryma Cristi (tranen van Christus) voorgeschoteld in wit en rood. Vooral de rode wijn ruikt alsof je de hitte uit de verse lava ziet opstijgen. De wijnen zijn goed gebalanceerd en lekker. Aangezien we dan al weten dat dit onze laatste stop is koop ik ook hun Primitivo met 24 maanden eik om hopelijk toch een stukje Zuid-Italië mee naar huis te kunnen nemen.

Als laatste stop nog het snelwegrestaurant in Milaan. Aangezien overal langs de snelweg in Italië acties zijn op wijn kon ik het niet laten om wat Brunello di Montalcino van huis Piccini aan een zacht prijsje mee naar huis te nemen. Deze verkopen ze hier ook in de GB maar deze keer is het niet Martien die zwicht voor de korting.

Al bij al is de oogst aanzienlijk en rekenen we op jullie volle medewerking om samen herinneringen op te halen met een lekker glaasje.

Martien:

We logeren nog eventjes bij opa omdat ons huis bewoond wordt door een bevriend koppel dat zelf aan het verbouwen is. Zo zweven we nog even in een soort niemandsland waar ruimte is om lego te bouwen (een Fiat 500), boeken te lezen, te wandelen,... De boeken die klaarlagen voor tijdens de kerstdagen worden nu reeds ter hand genomen.

Na enkele dagen begint het besef door te sijpelen dat de kinderen weldra terug naar school mogen, kleren nodig hebben die passen, dat er keuzes gemaakt moeten worden wat betreft auto, hospitalisatieverzekering,... Maar nu nog even niet. 

De kinderen genieten volop van de rust en zijn moeilijk in beweging te krijgen. 

Benieuwd wat de toekomst gaat brengen. Door de corona pandemie gaat Europa in een soort winterslaap. Dat is hoogst onaangenaam maar er is een soort kalmte over mij gekomen en ik wil de uitdaging aangaan. 

De volgende blogafspraak is voor wanneer Thomas afstudeert aan de middelbare school (rond 2030). Dan willen Bert en ik er opnieuw op uit trekken. De kinderen zien tegen dan maar of ze nog mee willen met de oudjes of niet. Als reizen niet mogelijk is kunnen we altijd nog gaan wandelen.

Dikke kus aan mama, oma die altijd dicht bij ons is of we nu onderweg zijn of niet...