Maak kennis met Pelle Svanslös alias Peter no-tail alias Pietje Kortstaart

Op dezelfde manier als Jip en Janneke alom gekend zijn in de Lage Landen, is Pelle Svanslös alom gekend in Zweden. Voor het gemak zal ik zijn Nederlandse naam gebruiken die ik vond op het alleswetende internet: Pietje Kortstaart. 

Wanneer Pietje nog een klein katje is, wordt zijn staart afgebeten door een rat. Door omstandigheden komt hij terecht bij een gezin in Uppsala waar hij opgroeit en van waaruit zijn avonturen starten. Pietje probeert zijn gebrek te compenseren door heel hard te studeren. Hij haalt een onderscheiding die maar weinig katten halen. Hij heeft uiteraard ook een rivaal die de hele tijd vervelend doet (Mean Mike in het Engels).

Tussen 1939 en 1972 schrijft Gösta Knutsson 12 boeken over deze wonderlijke kat. In 1981 verschijnt een eerste tekenfilm. 

In de straten van Uppsala vind je verschillende verwijzingen naar Pietje Kortstaart waaronder een heus verkeersbord. 

De kinderen hebben een stukje van de film gezien en hoewel het alles behalve flitsende tv is, vonden ze het heel leuk om te zien.

Tot zover Pietje...

@Christel: het rendiervlees was bevroren want de rendieren wonen een heel stuk noordelijker. Het smaakt als een lekkere biefstuk, stevig rood vlees, gemakkelijk te kauwen (goeie kok natuurlijk, dat scheelt). 

@Anneleen: de kinderen schrijven voorlopig niets voor de blog. We zijn al heel gelukkig als het basis schoolwerk gebeurt ;-)

@Allen: Het is heel fijn om jullie reacties te lezen! Het geeft ons een idee van wie er zoal meeleest en in deze coronatijden is het gevoel van verbondenheid extra belangrijk, thx!

Waar waren we gebleven?

Woensdag 16 september

Onze gastheer heeft ons verteld dat er vlakbij een ruïne is van een oude burcht, Broburg. Het is helemaal niet zichtbaar vanaf de weg en ik betwijfel of veel toeristen tot hier geraken. We parkeren de auto en volgen een pad langs gladde stenen, kauwende schapen en rotsen begroeid met mos. De rotsen doen erg denken aan de trollen uit de Disney film Frozen. We komen aan een hele berg stenen en herkennen de twee aparte muren. Bert geeft uitleg en de kids luisteren geboeid. Aan de ruïne is ook een legende verbonden over een mooie dochter die weigert in te gaan op het huwelijksaanzoek van een heer van een andere clan. Het conflict ontaardt en de burcht wordt platgebrand. Archeologisch onderzoek heeft aangetoond dat er een verschrikkelijke brand heeft gewoed met temperaturen tot 1200 graden Celsius. 

Daarna gaan we naar het zomerhuis van de geleerde Linnaeus die leefde in de 18de eeuw en die erg veel betekend heeft voor de classificatie van de plantenwereld. Het was één van de meest gerenommeerde wetenschappers van zijn tijd. Linnaeus heeft het ontwerp gemaakt van de botanische tuin in Uppsala. Zijn zomerhuis is een museum geworden maar is helaas gesloten. De tuin is wel toegankelijk. We zijn er helemaal alleen en maken een toer over het domein. Heel lang duurt ons bezoek niet maar het is wel de moeite.

Namiddag gaan Bert en Thomas golfen. De drie meisjes kruipen onder een dekentje en kijken naar de tekenfilm ‘Le petit Prince’. 

Tegen 17u is de sauna warm zoals we gevraagd hebben. De jongens zijn nog niet terug maar ik kruip er alvast in. Even later volgen de anderen ook. Thomas houdt het welgeteld één minuut vol. 

Donderdag 17 september

De zon schijnt maar het is erg fris en er staat een stevige wind. We ruimen alles op en laden de auto in. Vooraleer we vertrekken gaan we met het bootje varen dat de kinderen op de eerste dag al hadden zien liggen. Het bootje is van de eigenaars van ons huisje en mag vrij gebruikt worden. Het is maar een klein meer en het bootje is vrij wankel maar de kids vinden het heerlijk en ook wij genieten mee. 

Daarna gaan we op weg naar Vimmerby, de geboorteplaats van Astrid Lindgren.

’s Middags gaan we uiteraard weer lekker lunchen. We hebben echt een goede strategie ontwikkeld om goede restaurantjes te vinden. Dit is vooral Bert zijn verdienste. Helaas, deze keer kost de maaltijd een stevige duit want terug aan de auto zien we dat we een boete hebben voor verkeerd parkeren van maar liefst 130 (!) Euro. My God...

Deze keer logeren we in een ingerichte kelderkamer (met ramen) in een woonwijk. We hebben meer plaats en hoeven niet naar buiten om naar de WC te gaan. 

Vrijdag 18 september

Vandaag willen we elanden zien! Er is een elandenpark op een half uurtje rijden waar ze safari’s organiseren. Op de website lijkt het alsof het park open is en staat er een hele uitleg over de maatregelen in verband met COVID-19. Het is een hele rit langs allemaal kleine weggetjes. We komen aan op een hele grote lege parking. Even later komt er een man tevoorschijn. Het is helaas gesloten. De elanden zijn bronstig en dat is niet het moment om met jeeps het park in te gaan. 

Onze tijd in Zweden zit er bijna op en we willen echt wel elanden zien. 

Op 40 minuten van hier is nog een ander elandenpark. We doen een nieuwe poging. Gelukkig staan hier wel auto’s op de parking! We krijgen wat groene takken mee om de dieren te voederen en wandelen rond het domein waar de dieren zijn ondergebracht binnen afzonderlijke afrasteringen. Het begint niet veelbelovend. De dieren laten zich niet zien en we wandelen verder. We zien wel een kat die maar wat graag onze aandacht wil. Wanneer we bijna terug aan ons beginpunt zijn, zien we ze dan toch! Waauw! Er is zelfs een baby elandje dat heel graag van onze groene takken willen eten. 

In de late namiddag beginnen we aan het schoolwerk. Er ontstaat kortsluiting zowel bij Thomas als bij Bert. De nood aan een wandeling dringt zich op. Het huis waar Astrid Lindgren  is opgegroeid en waar ze veel inspiratie haalde voor haar boeken staat op 10 minuten wandelen. Het museum is al gesloten voor dit seizoen en gaat pas terug open in 2021. Dat is het nadeel van reizen buiten het seizoen... De limonadeboom van Pippi Langkous staat er wel goed zichtbaar en in volle glorie. Wat een machtige boom!