Samen onderweg door het moeilijk te doorgronden Polen

Het regent in Polen. Wordt mijn mening over dit land daardoor beïnvloed? Ongetwijfeld. Uitdaging: Som vijf zaken op die je associeert met Polen. Hoeveel daarvan hebben een positieve connotatie? De kans dat dat er vrij weinig zijn is hoog. Wij in het Westen kunnen bijna niet anders dan door een Westerse bril naar de wereld rondom ons kijken. 

Polen is een enorm groot land pal tussen Duitsland en Rusland. Met beide buurlanden heeft Polen een getroubleerd verleden. Tijdens de oorlog is Duitsland erg wreed tekeer gegaan in Polen en het juk van het communisme werd nog maar eind jaren 80, begin jaren 90 afgeworpen. 

Ik heb de voorbije dagen het boek van Ekke Overbeek ‘Eurotopper Tusk, het nieuwe Polen in Europa’ gelezen. Hoewel erg eenzijdig en beperkt geeft dat toch een beetje inzicht in het land. Het geeft in ieder geval stof tot nadenken...

Voor toeristen zijn er prachtige plekken te ontdekken in Polen. Maar de Polen zelf geven nogal vaak een norse indruk alsof een glimlach heel wat moeite kost. Twee incidentjes om dat te illustreren: bij de ingang van Auschwitz stond er heel wat personeel om ons door de ontsmettingscabine en de metaaldetector te begeleiden om uiteindelijk bij de kassa te komen. Allemaal even nors en onvriendelijk. Vandaag gingen we zwemmen in een zwembad met warmwaterbronnen. We gingen met de kinderen buiten in een warmwaterbad zitten. Binnen de twee minuten kwam er een schreeuwende badmeester uit zijn hok tevoorschijn. Bleek dat je minimum 14 jaar moet zijn voor dat specifieke bad. Ja ok, je kan dat ook op een vriendelijke manier aangeven. Het helpt natuurlijk niet dat we de taal helemaal niet begrijpen. Het is eigenlijk voor het eerst dat we ergens komen waar we vrijwel niet kunnen communiceren. Dat maakt je klein en nederig en soms ongemakkelijk. 

Wanneer je dan wel vriendelijke mensen aantreft blijven ze ook extra lang hangen. Zo was de kerel op de parking van Malbork echt goedlachs.

Polen is een land met enorm veel potentieel en ik denk dat Donald Tusk een zeer bekwaam man is maar de manier waarop Polen (net zoals Hongarije) tegenwoordig in onze Westerse media komt stemt niet zo optimistisch. 

We zijn veel te kort in Polen om een goede mening te kunnen vormen en wat je ervaart hangt ook erg samen met toevalligheden. Misschien denk ik er volgende week helemaal anders over. 

We zijn heel blij dat we enkele dagen kunnen optrekken met omi en opa! Momenteel genieten we van enkele dagen rust in het Tatra gebergte. Het schijnt hier heel mooi te zijn maar er hangt momenteel zo veel mist dat we dat nog niet hebben kunnen verifiëren. 

De voorbije dagen in een notendop:

Maandag 28 september

Voormiddag maken we een wandeling door de Joodse buurt van Krakau. 

Namiddag gaan Bert, opa, Thomas en ik golfen op het golfterrein van Krakau. Het is ruim 50 minuten rijden waarvan ongeveer de helft om uit het stadscentrum te geraken. Omi maakt met Johanna en Rosanne een ritje met een paardenkoers door het oude centrum van Krakau.

Dinsdag 29 september

We bezoeken het Wawel kasteel en de kathedraal gelegen op een heuvel in het hart van Krakau. Hier hebben talloze Poolse koningen gewoond en zijn ze vervolgens ook begraven. We beklimmen de toren van de kathedraal en kunnen de enorme klokken met onze hand aanraken. 

Namiddag verkennen we het grote marktplein met talloze prachtige gebouwen. We leven ons uit in een snoepwinkel waar iedereen zijn voorkeur mag aanduiden en ik het gewenste snoepgoed in een papieren zak doe. De snoepjes zijn VEEL groter dan thuis...

Woensdag 30 september

We nemen afscheid van ons comfortabele appartement en gaan op weg naar de zoutmijn van Wieliczka. Het is een ideale dag om een mijn te bezoeken want het regent onafgebroken pijpenstelen. De mijn is reeds sinds de 10de eeuw in gebruik en zout was lange tijd een enorm kostbaar goedje. Op een diepte variërend van 64 tot 327 zijn niet minder dan 300km aan gangen uitgegraven!

We eten een klein hapje in een gezellig restaurant vooraleer we onze weg vervolgen naar ons huisje voor de komende vijf nachten in een dorpje in de buurt van Zakopane. We zijn nu niet zo ver van de grens met zowel Tsjechië als Slowakije. We moeten enige moeite doen om ons huisje te vinden maar eens we er zijn vinden we snel onze draai. De bedden geraken vlot verdeeld. De meisjes betrekken de zolderkamer en Thomas is blij dat hij nog eens een kamer voor hem alleen heeft. 

Donderdag 1 oktober 

Het regent nog steeds. Bert en omi gaan de omgeving verkennen en vinden een riviertje dat vergelijkbaar is met de Ninglinspo. Ik werk met de kinderen voor school en moet daarbij al mijn geduld aanwenden (was al even geleden). 

In de late namiddag gaan we met de kinderen naar het vlakbij gelegen zwembad. Alle baden hebben lekker warm water...

Na het eten doen we het haardvuur aan en genieten we van de rust. 

Morgen gaan we wandelen!