Rap naar het Zuiden om omi en opa weer te zien

Woensdag 23 september

We werken na het ontbijt eerst voor school. Daarna wandelen vanuit ons super-de-luxe appartement naar het centrum van Gdansk. We vergapen ons aan de mooie gebouwen en genieten van de zon op ons blote vel. We beklimmen de trappen van de grootste bakstenen kerk van de wereld. We bezoeken een herenhuis dat meerdere generaties eigendom was van eenzelfde familie. Deze familie is in de 16de Eeuw vertrokken uit Ieper om godsdienstige redenen en is enorm rijk en invloedrijk geworden.

In de loop van de namiddag trekken we naar het strand. Links zien we de haven met de containers. Het water is bijna spiegelglad en zit boordevol kwallen. Na een grondige studie blijken de kwallen niet pijnlijk als je ze aanraakt en Johanna durft als enige dieper in het water te gaan.

Donderdag 24 september

Na  het ontbijt werken we weer eerst voor school en intussen pakken we rustig in. Tegen 11u zijn we op weg naar het kasteel van Malbork. Onze mond valt open van verbazing. Dit is het grootste bakstenen kasteel ter wereld. Het werd opgericht door de ridders van de Teutonische orde die erg gehecht waren aan de Heilige Maria. Bert en ik krijgen uitleg via een audioguide en Bert vertaalt simultaan voor de kinderen. We dwalen er meerdere uren rond en we worden het niet beu. 

We hebben nog een rit van drie uur voor de boeg. De autostrade ligt er prima bij en we schieten goed op. Toch is het donker wanneer we in Lodz aankomen. We hebben opnieuw een appartementje gehuurd via AirBnB. Ons appartement ligt pal in het centrum in een verkeersvrije straat die vol restaurantjes en terrasjes staat. Er is veel volk op straat en het is ons niet meteen duidelijk waar we moeten zijn. Vervolgens hebben we meerdere codes om de poort open te krijgen, om de locker open te krijgen, om de juiste traphal te vinden,... Het is zoals escape-room maar dan levensecht en omgekeerd: get-in room. We moeten voorbij een groep stoere motorrijders, door een heel erg smalle poort. Op zeker moment valt de poort in het slot, staat Bert aan de andere kant en kan hij niet meer terug. De poort is zodanig smal dat we de auto er net doorgeperst krijgen. Dan volgt een smal straatje waar de auto’s schots en scheef geparkeerd staan. Dan een oud en zeer aftands gebouw, drie hoge verdiepingen naar boven om uit te komen in een fris ingericht appartement, OEF! Ik voel de adrenaline in mijn lijf en de bibber in mijn benen.

Vrijdag 25 september

Lodz was voor ons aanvankelijk niet meer dan een tussenstop op weg naar het Zuiden. Het blijkt echter een bruisende stad te zijn met een bijzondere geschiedenis. 200 Jaar geleden was Lodz het centrum van de textielnijverheid met de grootste fabrieken uit die tijd. Het is altijd een smeltkroes van verschillende culturen geweest met een erg grote Joodse gemeenschap. Van de circa 300 000 Joden hebben er slechts 900 de oorlog overleefd. De hoofdstraat is een 4km lange wandelstraat die verkeersarm gemaakt is. Deze straat staat vol enorme paleizen van de textielbaronnen van destijds. Om de zoveel meter staat er een prachtig standbeeld. De grootste fabriek is helemaal heringericht met heel wat winkels en restaurants, de zogenaamde Manufaktura. Verspreid in de stad is er veel street art te bewonderen, hele gevels vol prachtige graffiti. Lodz is ook de hoofdstad van de Poolse film.

Ook het grootste waterpark van Polen ligt in Lodz. In de late namiddag gaan we dit met de tram verkennen. Niet minder dan zeven kleurrijke glijbanen om uit te kiezen! 

‘s Avonds is er toevallig net het Light move festival met laserlampen die de hemel kleuren. Om wille van Corona is het dit jaar anders opgevat dan voorgaande edities (vermoedelijk minder spectaculair).

Zaterdag 26 september

De kindjes worden mee ingeschakeld om het appartement in orde te krijgen. Daarna gaan we op mijn verzoek nog even poolshoogte nemen bij “OFF“, fabrieksgebouwen die omgevormd zijn tot hippe cafeetjes, winkeltjes,... Op een zaterdagochtend is er niet zoveel te beleven maar ik ben blij dat we het toch gezien hebben. 

We trekken verder naar het Zuiden. Onderweg picknicken we aan de ruïnes van een oud kasteel. De autostrade is nog niet afgewerkt en er zijn veel putten en gaten in de weg. 

We komen aan bij een boerderij waar we één nacht zullen slapen. De kinderen gaan buiten op verkenning en worden vriendjes met de hond. We doen het vuurtje aan en al snel is het veel te warm om op de ‘vide’ te slapen. We leggen de matrassen beneden en vallen in slaap terwijl het vuur langzaam dooft. 

Zondag 27 september

Vandaag gaan we omi en opa zien!

Vandaag willen we ook Auschwitz bezoeken maar op de website wordt een bezoek door kinderen jonger dan 14 jaar afgeraden. De kinderen hebben er ook helemaal geen zin in en waren al erg aangedaan in het museum in Gdansk. Misschien toch maar niet dan... Of zijn we nu te soft? 

Tegen 11u is de auto terug ingeladen en zijn we klaar voor vertrek. De eigenaar van de boerderij wil ons graag nog wat uitleg geven over zijn werk maar moet eerst nog ontbijten. Wij hebben ineens geen haast meer en genieten nog van de omgeving. Daarna volgt een geanimeerd gesprek met een gepassioneerde man die vol vuur over zijn project vertelt. Bert praat even graag en we zijn vertrokken voor een hele poos. De kinderen rapen ondertussen okkernoten, geven peren aan de geiten, aaien de hond,... 

Tegen de middag vertrekken we dan toch. We eten een hapje in een restaurant even verderop. We willen graag een kijkje nemen bij de ingang van Auschwitz zodat we er toch geweest zijn en eventueel een fotootje kunnen nemen. Vermits de toegang gratis is, willen we toch even naar binnen gaan en op het terrein rondlopen zonder het hele museum te bezoeken. Dat blijkt echter niet zo eenvoudig en we worden niet bepaald vriendelijk behandeld waardoor we al snel rechtsomkeer maken. Dan maar een toertje met de auto rond het domein, dat geeft ook al een idee. 

Daarna op weg naar Krakau! Het wordt een blij weerzien met omi en opa in een leuk appartement. De kinderen zijn door het dolle heen en ook wij zijn super content. We gaan gezellig eten in een restaurant om de hoek en genieten daarna van een glaasje wijn dat omi heeft meegebracht. 

Hèhè, onze voorraad speculoospasta is eindelijk weer aangevuld...