Grenzen verleggen in het Tatra gebergte

4 oktober 2020 - Zakopane, Polen

We verblijven vijf nachten op dezelfde plek in goed gezelschap. Dat geeft tijd om te niksen, om nieuwe boeken aan te kopen en te lezen, om wasmachines te laten draaien zonder zorgen of de kleren wel droog zullen geraken,...

De coronacijfers in België schieten de hoogte in en wij wachten af om onze volgende etappe vorm te geven. President Trump test zelf positief en de berichten over zijn gezondheidstoestand zijn op zijn minst tegenstrijdig.

België heeft na 500 dagen zowaar een Vivaldi regering, helaas zonder Kristof Calvo. Het stemt me voorzichtig optimistisch, en avant, avanti, voorwaarts! En laat ons intussen vooral gewoon doen en vriendelijk blijven. 

Ik heb het jongste boek van Rudi Vranckx aangekocht ‘Een zomer als geen ander’ waarin hij gedurende een maand rondreist in Europa met een camper en met verschillende mensen praat over de mogelijke gevolgen van de pandemie. Boeiende lectuur! 

De Europese eenmaking is een prachtig project dat nooit af is of zal zijn. Individuele lidstaten zullen altijd zoeken naar het meeste gewin voor de eigen achterban. Hopelijk blijven we inzien dat de gemeenschappelijke belangen groter zijn en kunnen de populisten verschoven worden naar de marge. 

Onze reis geeft ons zuurstof. We wonen in een prachtig land in een continent dat een onbereikbare droomwereld vormt voor minderbedeelden en vervolgden buiten Europa.  We vergeten soms hoe belangrijk onze democratie is en ons recht op vrije meningsuiting. We proberen dat via deze reis extra in de verf zetten voor onze kinderen. 

En intussen doen we gewone kleine dagelijkse dingen maar niet bij ons thuis maar wel onderweg...

Vrijdag 2 oktober

Het is gestopt met regenen, vandaag trekken we de bergen in! En we zijn niet alleen... Het gaat aanvankelijk heel geleidelijk maar gestaag omhoog. Na een half uurtje begint het echtere werk. Het pad gaat steil omhoog tussen de bomen door. We nemen een zijpad naar de waterval. Daarna gaat het verder omhoog. De kinderen zetten er stevig de pas in, ons gezelschap wordt een waaier die geleidelijk uitgestrekter wordt. Tegen de middag eten we onze picknick en hier splitsen onze wegen. Omi, opa en Thomas gaan verder via het gewone pad. Bert, Johanna, Rosanne en ik willen verder omhoog en komen al snel boven de boomgrens. Het pad is smal, er staat een stevige wind, het uitzicht kan tellen. We gaan niet tot de hoogste top want het wordt al laat en de lucht wordt meer betrokken. De meisjes verleggen hun grenzen, vinden het met momenten toch wel eng maar wandelen zonder zeuren. De afdaling vergt zoals altijd meer van de spieren, ik vrees voor morgen... 

De laatste kilometers is het terug vlakker. Johanna vindt een tweede adem, haar benen gaan vanzelf. 

‘s Avonds na het avondeten slagen de Geukensen erin om mij aan het kaarten te krijgen. Ik speel heel graag gezelschapspelletjes maar ik ben helaas de enige van ons gezin. En dan heb je dus drie kinderen... Kaarten heeft me echter nooit aangesproken. Nu ben ik stilaan hopeloos en ik laat me dus overhalen om te gaan kleurenwiezen. De kinderen vragen herhaaldelijk of het een beetje stiller kan want ze kunnen niet slapen...

Zaterdag 3 oktober

Ik heb zoals verwacht toch wel wat spierpijn van gisteren. Vandaag gaan we opnieuw wandelen maar niet zo ver of zo hoog als gisteren. Er staat veel wind en de oorspronkelijke weerstand van de kinderen verandert snel als ze even mogen spelen aan het riviertje. Thomas loopt daarbij een buil op omdat hij tijdens het springen uitglijdt en daarbij in contact komt met een steen die Johanna wil verplaatsen. 

Ook nu splitsen we ons na enige tijd op. Omi, opa, Thomas en Rosanne nemen de langere maar vlakkere weg. Bert, Johanna en ik kiezen voor de steile maar kortere weg. 

Zondag 4 oktober

Het is onze laatste dag met omi en opa en dus wil omi ons graag trakteren in een restaurant. Daar zeggen we natuurlijk niet nee tegen. In de late voormiddag krijgen we iedereen gemobiliseerd om een uitstapje te doen. We gaan een kijkje nemen bij de skischans die ook in de zomer gebruikt kan worden voor schansspringen. De zon schijnt volop maar er staat ook een zeer stevige wind. De schans wordt vandaag niet gebruikt maar is niettemin heel indrukwekkend. We nemen het skiliftje naar boven. Als kind leek me dat wel wat, zo schansspringen.  Nu ik ernaast sta, kan ik me niet inbeelden dat iemand daar vrijwillig van af zou gaan. We wandelen via het pad dat langs de schans voert terug naar beneden. Plots zien we toch beweging. De sproeiers gaan aan en de hele schans wordt beregend. Enkele mannen maken zich klaar om met een band een heel stuk naar beneden te roetsjen. Ik krijg kriebels in hun plaats. Je kan het vergelijken met de DinoSplash in Plopsa Coo maar dan maal honderd ofzo. 

Het restaurant dat omi samen met Bert heeft uitgekozen valt goed in de smaak. Iedereen is tevreden met het gekozen gerecht. Enig minpuntje: zo nu en dan, schijnbaar met volslagen willekeur, wordt er een enorme bel geluid goed om een hartstilstand van te krijgen. Het geluid is vergelijkbaar met een enorme bestekbak die omgekieperd wordt. Na de vierde keer vraag ik of dit een traditie is. De enige respons die ik krijg is “no sleep, no sleep”. Ik ben heus niet van plan om in slaap te vallen, ook niet zonder bel.

Op weg van het restaurant naar de auto, op onze laatste dag in Polen krijgen we een leuke verrassing: op de rotonde staan drie hertjes rustig te kauwen en naar de passerende auto’s te kijken. Dit zijn ze hier blijkbaar ook niet gewoon want het trekt heel wat kijklustigen. Ook wij blijven staan en zijn getuige hoe ze rustig tussen de auto’s door wandelen naar wat boompjes en struiken langs de kant van de weg. 

‘s Avonds wordt het kaartspel weer bovengehaald. Ik maak een foutje en wordt beticht van valsspelen. Maar ik had niet die intentie dus dan telt dat niet... Nog een rondje?

Foto’s

5 Reacties

  1. Bozzel, fluffie & the dudes:
    5 oktober 2020
    Mooi! Als ik jullie over de rotsen zie klauteren begint het toch te kriebelen. Veel plezier nog, en succes met de volgende etappe!
  2. Roel:
    5 oktober 2020
    Prachtig! Zo uit de films. Veel plezier!!

    Groetjes,

    Roel en Anne-Lore
  3. Katleen Fabry:
    6 oktober 2020
    De boterhammetjes smaakten weer wat beter tijdens het lezen van jullie verhalen. Wat een prachtige natuur!
  4. Christel:
    8 oktober 2020
    Wow Polen is best wel een mooi land zo te zien. Bedankt om het met ons te delen. Nog veel plezier xxx
  5. Anneleen Verckens:
    8 oktober 2020
    Heerlijke politieke reflecties, waw voor de hoogtemeters, en super van het kaarten - dat moeten we bij onze eerstvolgende live afspraak verder zetten ;-).